ความผิดพลาด

เขียนโดย … ชามก๋วยเตี๋ยว

ทุกย่างก้าว ก้าวไปอย่างช้า ช้าช้า และช้าช้า ใส่ปํญญา ใส่ความคิด ความเหมาะสม บอกตัวเองต้องไม่ก้าวตามอารมณ์ หากก้าวพลาดเลือกทางที่นำไปสู่ความผิดบาป แม้จะเป็นเรื่องยากที่เราจะรู้ว่าถูกหรือผิดเมื่อเจอกับทางแยก หลายๆครั้งจึงตัดสินใจด้วยความสับสน เพราะหลงลืม ไม่รู้ตัวกับถนนที่ก้าวเดินในดุนยา และหลายครั้งก็เผอทำในสิ่งที่ผิดพลาด เพราะประมาท เพราะเผลอไผลจึงลุ่มหลงทำลงไป เพราะมองเห็นภาพลวงตาสำคัญกว่าความเป็นจริง แม้ความผิดพลาดจะเป็นเรื่องที่น่ากลัวสำหรับมนุษย์ เพราะความผิดพลาดย่อมนำไปสู่ความเสียใจหลายๆคนจึงดำเนินชีวิตด้วยความระมัดระวัง เพื่อให้ตนเองรอดพ้นกับความผิดพลาด แต่หากขึ้นชื่อว่ามนุษย์แล้ว ต่อให้ระวังแค่ไหนก็ต้องมีบ้างที่พลาด มันเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ แต่เชื่อเถอะว่าไม่มีใครเสียใจกับความผิดพลาดของตนเอง เพราะคำว่าผิดพลาดมีความหมายเท่ากับว่าไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิดขึ้น แต่เมื่อมันได้เกิดขึ้นแล้วเราก็ต้องยอมรับ(ผิดชอบ)มัน

หลายๆคนที่มีความผิดพลาดไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นคนชั่ว เพราะหลายคนที่ได้ชื่อว่าเลว ก็เลวอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทุกอย่างที่ทำไปย่อมมีเหตุผล เพียงแต่บางครั้งเหตุผลที่เลือกทำนั้นเป็นสิ่งผิดเลยถูกตัดสินว่าเลว หากเราเห็นใครสักคนหนึ่งกระทำความผิด หน้าที่ของเราคือการตักเตือนซึ่งกันและกัน ให้พี่น้องที่หลงทางได้กลับมาสู่หนทางอันเที่ยงตรง พร้อมกับการให้อภัยและให้โอกาส เพราะหลายคนที่เดินในหนทางที่ผิดพลาด บางครั้งเขาอาจทำไปด้วยความหลงลืม ลืมว่าวันหนึ่งตนเองจะต้องถูกสอบสวนกับการกระทำในหน้าแผ่นดิน ลืมว่าวันหนึ่งตนจะต้องถูกตัดสิน ลืมว่ามีโลกอาคิเราะห์รออยู่ หากในวันนี้คุณอยู่ในฐานะของผู้ที่ยังมีสติ ในฐานะที่วันนี้คุณยังมีความจำดี คุณไม่คิดที่จะเตือนเขาหน่อยหรอ? แต่หากคุณยังไม่มีความกล้าพอที่จะตักเตือน ก็ขอเพียงคุณอย่ากระทำตนเป็นผู้ตัดสิน และเปลี่ยนมาทำในสิ่งที่คุณสามารถทำได้ นั้นคือ การขอดุอาอ

แต่หากวันนี้คุณคิดว่าคุณเป็นอีกคนหนึ่งที่เคยกระทำหรือกำลังกระทำในสิ่งผิดบาป ก็ขอให้คุณรวบรวมความกล้า และความตักวา ให้มากพอเพื่อยุติมัน เพราะหากคุณยังหายใจนั้นหมายถึงคุณยังมีโอกาสในการแก้ไข แต่เมื่อไรที่ความตายได้ก้าวมาถึงคุณ ต่อให้คุณเสียใจกับมันแค่ไหนก็คงไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว มีเพื่อนคนหนึ่งเคยบอกฉันว่า คนเราผิดมาก ผิดน้อยไม่สำคัญ สำคัญอยู่ทำแล้วเราจะสำนึกกับความผิดบาปนั้นไหม เมื่อรู้ว่าผิดจงหยุดและเปลี่ยนแปลงตนเองสู่ความถูต้องนี่แหล่ะคือสิ่งสำคัญ เพราะความผิดพลาดนั้นไม่ใช่เรื่องใหม่ของโลกใบนี้ แต่เป็นเรื่องที่ได้เกิดขึ้นกับมนุษย์ทุกยุคสมัย ไม่เป็นอะไรหากครั้งหนึ่งเราจะเคยทำความผิดพลาดไปบ้าง แต่เมื่อรู้ตัวก็ควรที่จะหยุด อย่าให้ความผิดพลาดเกิดขึ้นบ่อยๆ จนเป็นเรื่องที่ชินชาของหัวใจ กลายเป็นสนิมกัดกินหัวใจจนผุกร่อน เพราะเมื่อไรที่คุณแล้วเราเดินจากโลกนี้ไปแล้ว เราจะต้องถูกสอบสวนเกี่ยวกับสิ่งที่เคยกระทำบนหน้าผืนดินนี้อย่างแน่นอน